తెలుగు తల్లికి ఉగాది సారె: : డా. జి. వి. పూర్ణచందు,

ఏప్రిల్ నెల వీక్షణ తరంగం మాసపత్రికలో ప్రచురితం

తెలుగు తల్లికి ఉగాది సారె

డా. జి. వి. పూర్ణచందు,

9440172642

కొత్త సంవత్సరానికి స్వాగతం చెప్పుకోవటం, రానున్న ఏడాది సుఖసంతోషాలతో గడవాలని కోరుకోవటం అనాదిగా ప్రపంచ జాతులన్నింటికీ ఆచారమే! క్రీస్తుపూర్వం అనేక వందల యేళ్ళ ముందే కొత్తసంవత్సరాలు వాడకంలో ఉన్నాయి. జనవరి 1 పండగే అన్నింటి కన్నా ఆఖర్న వచ్చిన పండుగ. వెనకొచ్చిన కొమ్ములు వాడికదా!
ఒక కొత్త ఆలోచనకు, కొత్త ఆచరణకు, కొత్త లక్ష్యానికీ, కొత్త యుగానికీ ఆరంభం కాబట్టి, సంవత్సరాదిని యుగాది-ఉగాది- అనటం మన పద్ధతి. భారత దేశంలో పంచాగానికి పవిత్రత ఎక్కువ. దాన్నిపూజించటం అంటే ఖగోళ శాస్త్రానికి మొక్కటమే!

కొత్త ఏడాది రోజున పంచాగానికి దణ్ణం పెట్టి ప్రసాదం తీసుకునే పద్ధతి మనది. కొత్తదేదో వస్తోందనే యావకొద్దీ పాతని వదిలేసి కొత్తదాని కోసం ఆబగా అర్రులు చాచటం పాశ్చాత్య విధానం. నిన్న పండిన పంటనే నేడు వండుకుంటున్నాం అనే స్పృహ ఉగాదిలో కనిపిస్తుంది. జనవరి ఒకటి ఈ స్ఫూర్తికి పూర్తిగా భిన్నమైంది. ‘నిన్న మనది కాదు, రేపు మనకు రాదు, నేడే సుఖం ధోరణి’ఈ జనవరి ఒకటిలో కనిపిస్తుంది. అందులో దేశీయత, జాతీయతలు కలికానిక్కూడా కనిపించవు.

ప్రపంచం అంతా ఒకే క్యాలెండరు అమల్లో లేదు. చాలా ప్రాచీన జాతులకు స్వంత క్యాలెండర్లున్నాయి. గ్రిగోరియన్ క్యాలెండర్, జులియన్ క్యాలెండర్, రోమన్ క్యాలెండర్ ఇలా అనే కరకాల క్యాలెండర్లు వివిధ కాలాలలో వాడకంలో ఉండేవి. ప్రపంచం అంతా అనుసరిస్తున్న గ్రిగోరియన్ క్యాలెండరు ప్రకారం ప్రపంచ వ్యాప్తంగా జనవరి 1ని సంవత్సరాదిగా జరుపు తున్నారు. భారతీయులతో పాటు, ఈజిప్షియన్లు, పర్షియన్లు ఫినీషియన్లు, గ్రీకులు జ్యోతిష, ఖగోళ విఙ్ఞానాలు అందుబాటులో ఉన్న ప్రాచీన జాతు లన్నీ ఒక్కో తేదీన ఒక్కో విధంగా తమ తమ ఉగాదుల్ని జరుపు కుంటున్నాయి.

క్రీస్తు పూర్వం జనుస్ అనే రోమన్ దేవత పేరున జులియన్ క్యాలెండర్ ఏర్పడింది. సృష్టి ప్రారంభకుడు, జనకుడుగా జనుస్ దేవతని (god of gateways and beginnings) ఆరాధించారు. రోమన్ క్యాలెండర్ ప్రకారం మార్చి 1న సంవత్సరాది వాళ్ళకి. ఏప్రిల్ 1 నుండీ మరి కొందరు జరుపుకున్నారు. క్రీ. పూ. 2000 నాటి మెసపొటేమియా నాగరికతలో ఇప్పటి లెక్కల ప్రకారం మార్చి నెల మధ్య నుండీ కొత్త ఏడాది పండుగ జరుపు కునేవారు.

భారతదేశంలో కూడా వివిధ క్యాలెండర్లు అమలులో ఉన్నాయి. ఎవరి పంచాంగాలు వాళ్ళవే! ఎవరి ఆచారాలు వాళ్లవే! పంచాంగాలు తేదీని మాత్రమే నిర్ణయించగా, ఎలా జరుపుకోవాలో ప్రజలునిర్ణయిస్తారు. ఆ నిర్ణయం సంస్కృతిని సంరక్షించేదిగా ఉండాలి. జనాలోచనలోవాణిజ్య భావాలు లేనప్పుడు సంవత్సరాది పండుగ పవిత్ర ఉత్సవం అవుతుంది.

ప్రొద్దున నిద్ర లేస్తూనే రోజంతా బావుండాలని గుడ్‘మార్నింగ్ చెప్పుకున్నట్టే, ఏడాది ప్రారంభంలో శుభాకాంక్షలు చెప్పుకోవటం, ప్రారంభ దినాన్ని పవిత్రంగా భావించటం ప్రాచీను లందరికీ ఆచారమే! కానీ, వాణిజ్య సంస్కృతి పెచ్చుపెరిగాక, జనవరి ఒకటిగాడి తప్పింది. తన పవిత్రతను త్యాగం చేసుకుని, డిసెంబరు అర్థరాత్రిని తాగడాలకు, ఆగడాలకు ఒక లైసెన్సుగా భావించుకునే స్థితిని తెచ్చింది. సణ్వత్సరాదిలోని స్ఫూర్తి ఇగిరి పోయింది.

వాణిజ్య బంధాలు మానవ సంబంధాలను తిరస్కరిస్తాయి. నువ్వు ఎదగటానికి నీ చుట్టూ ఉన్నవాళ్ళంతా మోహరించి అడ్డు కుంటారనీ, అందరినీ తోసిరాజని ఒక్కడివే సాగి పొమ్మనీ, ఎవరికోసమూ ఆగవద్దనీ వాణిజ్య సంస్కృతి ప్రబోధిస్తుంది. ఏరు దాటాక ఇంకా ఆ తెప్పని ఎందుకు అట్టే పెట్టావని అడుగుతుంది. జనవరి ఒకటి అలాంటి వాణిజ్య సంస్కృతి పెంచి పోషిస్తున్న మాయాప్రవరుడు లాంటిది. అది కేవల లాభాపేక్ష పండుగ. ప్రాచీన జాతుల సంవత్సరాదులు ఇందుకు భిన్నంగా ఉంటాయి. అవి మానవ సంబంధాల కోసం అర్రులు చాచే పండుగలు. మొదట మనం ఈ సున్నితమైన అంశాన్ని అర్ధం చేసుకోవాలి.

తెలుగువారి ఉగాది ఊరుమ్మడి పండుగ. ఆ రోజున అందరూ కలిసి మేథోపరమైన అంశాలు పంచుకుంటారు. కవులు కవితాగానం చేస్తారు. గాయకులు పాడతారు. నర్తకులు నాట్యం చేస్తారు. ఐంద్రజాలికులు తమ విద్యలు ప్రదర్శిస్తారు.పండితులు పంచాంగ శ్రవణం చేస్తారు. ప్రపంచ మనుగడ ఎలా ఉంటుందో పెద్దలైన వారి ద్వారా విని, విషయాలు తెల్సుకుంటారు. లోకం సుఖంగా ఉండాలని ఆశిస్తారు. ఎల్లరూ సుఖంగానే ఉంటారని చెప్ప వలసిందిగా పంచాంగాన్ని పూజిస్తారు. రాశిఫలాలు తెలుసు కోవటం ద్వారా తమ బతుకు బండిని ఎలా నడుపుకోవాలో ఒక ఆలోచన చేస్తారు. భవిష్యత్తుకు బాటలు వేస్తారు. ఇవి మత మౌఢ్యాలు, ఛాందసాలు కావు. ఇందులో ఆస్తిక, నాస్తిక విచికిత్స ఏమీ లేదు. ఇది తెలుగు పండుగ. తెలుగు భాష పండుగ.

"ఇట వసంతము లేదు, సహింపరాని గ్రీష్మ, హేమంత కాలకాళికలెగాని, ఇట ఉషస్సులు లేవు, భరింపరాని అంబువాహ సందోహ నిశాళి కాని”అని దాశరథి నేటి దుస్థితిని ఎంత ఈసడించినా రేపటి మీద ఆశతోనే బతుకుతున్నాడు మనిషి. ఆ ఆశను జ్వాజ్జల్యమానం చేసేదే ఉగాది! "నీళ్ళలో నిప్పుమాదిరి, నిప్పులోన నీళ్ళ మాదిరి, కష్టాల నీడలందు సుఖము నివసించునంట! ఉస్సురను వేడి ఊర్పులోన పరీమళా లున్నవంట!" అని ఆశావాదాన్ని రేపినవాడు కూడా దాశరధే! ఉగాది అందించేది ఈ ఆశ ఊతాన్నే! మన కుగాదు లున్నాయి! ఉషస్సు లున్నాయి! మనసు నిండా ఆశయాల ఆశ లున్నాయి. అవి నెరవేర్చుకునే సంకల్ప బలాన్నిస్తుంది ఉగాది.

భారత దేశం భిన్నత్వంలో ఏకత్వం కలిగిన దేశం. దేశంలోని ప్రతి రాష్ట్రమూ వారి వారి పద్ధతుల్లో సాంప్రదాయ బద్ధంగా సంవత్సరాదులు జరుపుకుంటోంది. వాటిని పరిశీలిస్తే నూతన సంవత్సరాది స్ఫూర్తి అవగతం అవుతుంది.

ఉగాది: తెలుగువారు, కన్నడిగులు, మహారాష్ట్రులు కొత్త లక్ష్యాలకు, కొత్త ఆలోచనలకు కొత్త యుగానికి ఆరంభంగా చాంద్రమానం ప్రకారం చైత్రమాసం శుద్ధపాడ్యమిన ఉగాది (యుగాది) పండుగ జరుపుతారు.సృష్టి కార్యక్రమం మొదలు పెట్టిన రోజు అని బ్రహ్మను పూజిస్తారు. ఇది మన షడ్రుచుల పండుగ. ఆరు రుచులతో ఉగాది పచ్చడి ప్రసాదంగా తీసుకుంటారు. ఉగాదితో మొదలిడి శ్రీరామనవమి వరకూ రోజూ ఈ ఉగాది పఛ్ఛడి తిన్నందువలన రానున్న వేసవికి శరీరం తట్టుకో గలుగు తుందని ఆరు రుచుల ఉగాది పచ్చడిని ప్రసాదంగా మన పూర్వులు ఎంచుకున్నారు. వాత, పిత్త కఫ దోషాల సమస్థితికి ఇది దోహద పడుతుంది. ఎందుకంటే ఆరు రుచులూ ఇందులో తగు పాళ్లలో ఉంటాయి కాబట్టి!
తెలుగువారి ఆహారపు అలవాట్లు ఆయుర్వేద శాస్త్రానుసారంగా ఉండటాన తక్కిన రాష్ట్రాల వారికన్నా భిన్నంగా ఉంటాయి. ఆరోగ్యదాయకమైన ఉగాది పచ్చడి ఈ ఆయుర్వేద సిధ్ధాంతానుసారం ఉండటమే ఇందుకు సాక్షి.

హోలీ: మధ్యప్రదేశ్, రాజస్థాన్, బీహార్, ఉత్తరప్రదేశ్, ఉత్తరాఖండ్, హర్యానా, హిమాచలప్రదేశ్, జార్ఖండ్ రాష్ట్రాల్లో సంవత్సరాది పండుగను హోలీ అంటారు. ఇది వాళ్ళకు రంగుల పండుగ. పంటల పండుగ. కొత్త వసంతానికి స్వాగతం చెప్పే పండుగ. సమభావం, సోదరబావం పెంపొందించే పండుగ. కుల, మత, వర్గాల తేడా లేకుండా అందరూ వసంతం చిమ్ముకుంటూ, గులాం కొట్టుకుంటూ జరిపే పండుగ. ధాన్య సంపద నిచ్చాడని, దేవుడికి ‘హోలా (ధన్యవాదాలు) చెప్పుకునే పండుగ!
హిరణ్య కశ్యపుడి చెల్లెలు హోలిక. ఆమెను అగ్ని దహించకుండా ఒక వరం ఉంది. ప్రహ్లాదుడికి ఎన్ని శిక్షలు వేసినా అతను లొంగక పోవటంతో హోలికను ప్రహ్లాదుడితో సహా మంటల్లో దూకమంటాడు హిరణ్యకశ్యపుడు. పరమ భాగవతుడి పట్ల అపచారం చేయటం కాబట్టి అగ్ని ఆమెను దహించి వేస్తాడు. ప్రహ్లాదుడు చల్లగా బైటకు వస్తాడు. అందుకనే పాపాన్ని దహించే పండుగగా దీన్ని జరుపుతారు.

గూఢీ పాడవా: మన ఉగాది రోజునే మహరాష్ట్రీయులు ‘గూఢీపడవా’ పండుగ చేసుకుంటారు. గూఢీ అంటే గుండు లేదా గుండీ.పొడవైన దుడ్డుకర్రకు జరీ అంచు ఆకుపచ్చని లేదా పసుపు పచ్చని కొత్తచీర వ్రేలాడగట్టి, పైన చిన్న కలశాన్ని బోర్లిస్తారు. దాని మెడలో హారంలా వేపాకులు, మామిడాకులు, పంచదార చిలకల దండలు వేస్తారు. ఈ గూఢీ పవిత్రమైన బ్రహ్మదేవుడి జెండా! ఇంద్ర ధ్వజం కూడా! ఇంటి సింహద్వారానికి కుడి వైపున ఆవరణలో ఈ ధ్వజాన్ని నిలిపి, సృష్టిని ప్రారంభించిన రోజని బ్రహ్మను, రావణ సంహారం చేసిన రోజని రాముణ్ణి పూజిస్తారు. శాలివాహనులు శకుల్ని జయించినప్పుడు పైఠాన్లో ప్రజలు ఇళ్ళముందు దీన్ని నిలిపి స్వాగతం చెప్పారట.

రొంగాలిబిహూ:ఇది అస్సామీ సంవత్సరాది! మాఘమాసం పండుగ కాబట్టి మాఘబిహూ అని కూడా అంటారు. ఏప్రిల్14-15 తేదీల్లో ఈ పండుగ వస్తుంది. పశువుల్ని అలంకరిస్తారు. పీఠా పేరుతో ఒక కేకు తయారు చేసుకుంటారీ రోజు.

పుత్థాండు (పుత్తాంటు): తమిళ,ఆస్సాం, బెంగాల్, ఒరిస్సా, త్రిపురా, పంజాబ్ రాష్ట్రాల్లో సౌరమానం ప్రకారం మేష సంక్రాంతి మొదటి రోజు (ఏప్రియల్ 14)న ఒక దీపాన్ని వెలిగించటం ద్వారా సంవత్సరాదిని జరుపుకుంటారు.

విషు (బిసు): మళయాళీలు ‘మేదం’ మాసంలో (ఏప్రిల్ రెండోవారంలో) సంవత్సరాది జరుపుకుంటారు. దీపావళి పండుగలా దీపాలతో అలంకరించి సంబరంగా టపాసులు కలుస్తారు.

చైరావోబా: ఇది మణిపురి సంవత్సరాది. ఉగాది రోజునే వస్తుంది. జానపదుల పండుగ ఇది.

నవ్‘రే: కాశ్మీరీ హిందువులు భాద్రపద మాసంలో జరుపుకునే సంవత్సరాది ఇది. వసంత నవరాత్రులు కూడా జరుపుతారు. కాశ్మీరీ శైవులకు అది శివరాత్రి కూడా!

మహా బిషుబ సంక్రాంతి: ఒరియా వారి సంవత్సరాది ఇది. రకరకాల పళ్ళు, పాలు, వెలగ పండు గుజ్జు, పెరుగు, బెల్లం కలిపి ‘పానా’ పానీయం చేసి, శివుడికి అభిషేకం చేస్తారు. హనమజ్జయంతి జరుపుతారు పశు పక్ష్యాదులకు, ఆత్మలకు వీధుల్లో నీళ్ళతొట్టెలు పెట్టి దాహార్తి తీరుస్తారు. దీన్ని పానసంక్రాంతి, జలసంక్రాంతి అని కూడా పిలుస్తారు.

బేస్తు వారాస్: విక్రమాదిత్య కాలమానం ప్రకారం ఆషాఢ పూర్ణిమ నాడు గుజరాతీయుల సంవత్సరాది ఆట పాటలతో సంబరంగా సాగుతుంది.
థప్న: రాజస్థానీ మార్వాడిల సంవత్సరాది ఇది. ఆ రోజున యఙ్ఞాలు, హోమాలు ఎక్కువగా జరుపుకుంటారు.

చేతి చాంద్: సింధ్రీల ఉగాది పండుగ ఇది. చేత్ అంటే చైత్రమాసంలో రెండవరోజు అంటే చంద్రుడు వచ్చే మొదటి రోజున ఈ ‘చేతీ చాంద్’ పండుగ జరుపుతారు. ఉగాది మర్నాడు సింద్రీల సంవత్సరాది వస్తుంది.

చైత్తి: హిమాచల్ ప్రదేశ్ సంవత్సరాదిని చైత్తి అంటారు. ఉగాది రోజునే చైత్ర శుద్ధ పాడ్యమిని వాళ్ళు కొత్త సంవత్సర ప్రారంభంగా జరుపుతారు. వైశాఖమాసం ప్రారంభం రోజున కూడా వాళ్ళు వైభవంగా జరుపుతారు.

వైశాఖి: నానక్‘-శా-‘షాహి క్యాలెండర్ ప్రకారం పంజాబీల సంవత్సరాది. ఏప్రిల్ 13-14 తేదీల్లో ఇది వస్తుంది.

పోయిలా బోయిషక్: బెంగాలీ సంవత్సరాది. ఫిబ్రవరి 13-14 తేదీల్లో వస్తుంది. “శుభోనొబోబోర్షో” అంటూ శుభాకాంక్షలు చెప్పుకుంటారు.

పహ్లీవైశాఖ్: మైథిలీ/నేపాలీ భాష మాట్లాడే ప్రజల సంవత్సరాది ఇది. నిరయన మేష సంక్రాంతి అనీ పిలుస్తారు. మిథిలా రాజ్య జెండా గుర్తుగా హనుమంత్ ధ్వజదానం జరుపుతారు. హిమవంతుడి జన్మదినంగా కూడా ఇదే వాళ్ళకు.

ఇవన్నీ పరిశీలించి నప్పుడు దేశ వ్యాప్తంగా జరిగే సంవత్సరాది పండుగలన్నీ దేశీయతను, జాతీయతను, సంస్కృతినీ నిలబెట్టుకోవాలనే తపనతో జరుగుతున్న వైనాన్ని మనం గమనించ వచ్చు. సంస్కృతి ప్రధానం. అది మన సంస్కారానికి ప్రతీక! తేదీ ఏదయినా సంవత్సరాది రోజు జనసందోహం ఊరుమ్మడిగా జరుపుకునే ఈపండుగలోని స్ఫూర్తిని మనం అందుకో గలగాలి. సంస్కృతిని గౌరవించటం అంటే మూఢనమ్మకాలను ఆచరించటం ఎంతమాత్రమూ కాదు. ఉన్నతమైన, సంస్కార వంతమైన అంశాలను వక్రీకరించినందు వలన మనం సాధించగలిగేది కూడా ఏమీ ఉండదు.

తెలుగు వారికి ఉగాది తెలుగు భాషకు సంబంధించిన పండుగ. అనుక్షణం అమ్మభాషను కాపాడుకోవాలని మనల్ని హెచ్చరించే పండుగ. ఆరోజున భాష కోసం మనం ఏ కొంచెం చేసినా గొప్ప విషయమే! మన వృథావ్యామోహాల కారణంగా భాషా సంస్కృతులు ప్రమాదం అంచుకు చేరుతున్నఈ రోజుల్లో మన దృక్పథంలో మార్పు చాలా అవసరం. అన్నీ కలుషితం అవుతున్నాయి. ఉగాదినైనా భాషా కాలుష్యానికి బలికాకుండా కాపాడుకోవటం మన ధర్మం కూడా.

ప్రపంచంలో తెలుగు భాషకు మాత్రమే దేవుడున్నాడు. ఆయన ఆంధ్రమహావిష్ణువు. కృష్ణాజిల్లా దివిసీమ శ్రీకాకుళంలో కొలువై ఉన్నవాడు. మాతృభాషను మాతృ దేవతగా భావించుకున్న సంస్కారం మనది.

తెలుగు తల్లికి ఉగాది సారె పెట్టి కట్టుకుని, మంచి భవిష్యత్తు చెప్పుకుని, అందరం కలకాలం ఆయురారోగ్య ఐశ్వర్యాలతో ఉండాలని సంకల్పించు కోవటంలో ఉన్న తృప్తి జనవరి ఒకటి హంగామాలో కనిపిస్తుందంటారా? ఉగాదిని సాంప్రదాయానికి వ్యతిరేకంగా అలా జరుపుకోవటం ధర్మమంటారా?