టిఫినీల కథ :: డా. జి వి పూర్ణచందు

టిఫినీల కథ

డా. జి వి పూర్ణచందు

ఇప్పుడంటే నిద్ర లేచాక టిఫిన్ తినకుండా ఉండలేక పోతున్నాం. మన పూర్వులు ఏం తిని బతికారో మరి!

కాఫీలు తిన్నారా, టిఫినీలు తాగారా? అని ఓ హాస్య పాత్ర అడుగుతుంది ఒక తెలుగు సినిమాలో! టిఫినుకూ, కాఫీకీ అంతట్ అవినాభావ సంబంధం ఏ జన్మనాటిదో!  

ముప్పొద్దుల భోజనం తెలుగువారి అసలు సాంప్రదాయం. ఆంగ్లేయ యుగం చివరి రోజుల్లో ఉదయంపూట టిఫిను తినే అలవాటు మనకు సంక్రమించింది. పొద్దున పూట ఇడ్లీ గాని, అట్టుగానీ, పూరీ గానీ, ఉప్మా గానీ తిని, కప్పు “కాఫీ”, లేక “టీ” తాగే అలవాటు మనకి గత ఎనబై తొంబై ఏళ్ళ నుంచే మొదలయింది.  

1907లో బిపిన్ చంద్రపాల్ గారు బందరు వచ్చిన సందర్భంగా కృష్ణాపత్రిక సంపాదకులు ‘ముట్నూరి కృష్ణారావు’ గారు ఆయన గౌరవార్ధం విందు చేసి, అందరికీ ఆవడ, కాఫీ వడ్డించాడట.  వాటిని సేవించిన బ్రాహ్మణులకు ఆ తరువాత కులవెలి శిక్ష పడినంత పని అయ్యింది. అయ్యదేవర కాళేశ్వరరావు గారు తన జీవిత చరిత్రలో దీని గురించి వ్రాశారు. అంటే ఇరవై శతాబ్ది ప్రారంభం దాకా టిఫిన్లు చేయటం, కాఫీ అనే మాదక ద్రవ్యం సేవించటం అలవాట్లు మనకు లేవనీ, ఆ తరువాతే క్రమేణా తెలుగు ప్రజలకు అవి అలవాటుకాసాగాయనీ అర్ధం అవుతోంది,..

1611లొ ఆంగ్లేయులు గ్లోబ్ అనే ఓడలో మొదటగా బందరు ఓడరేవులో దిగారు. క్రమేణా దేశాన్ని ఆక్రమించి 200 సంవత్సరాలు ఏలారు. ఈ నాలుగు వందల  ఏళ్ళ కాలంలో మనం తెలివి మీరింది తక్కువే గానీ నాగరికత మీరింది ఎక్కువ. అలా మనకు అలవడిన దొరల అలవాటులో టిఫినీలు చేసే అలవాటు ఒకటి!

ఇక్కడో. విచిత్రమైన కథ ఉంది. మద్రాసు కేంద్రంగా మనల్ని పరిపాలించటం మొదలైన తరువాత ఆంగ్లేయులు ఇడ్లీ, అట్టు, పూరీ, ఉప్మాలను కూడా ఇష్టపడటం మొదలు పెట్టారు. సాధారణంగా ఆంగ్లేయులు ఉదయంపూట చాలా తేలికగా ఆహారం తీసుకుంటారు. మధ్యాహ్నం అల్పాహారం, రాత్రికి ఘనమైన ఆహారం తీసుకోవటం వాళ్ళ అలవాటు. ఉదయం స్వల్పాహారానికీ  (బ్రేక్ ఫాస్ట్), రాత్రి ఘనాహారానికీ (సప్పర్) మధ్యలో తీసుకునే అల్పాహారాన్ని ఇంగ్లీషు పామరజనులు ‘టిఫింగ్’ అనే వాళ్ళట. వాటిని మధ్యాహ్న భోజనంగా తీసుకొనేవాళ్లు. కాబట్టి ఇడ్లీ, అట్టు, వగైరాలకు ఈ టిఫింగ్ లేదా టిఫిన్ అనే మాట వర్తించటం మొదలయ్యింది. అది క్రమేణా ప్రధాన ఆహారానికన్నా భిన్నమైనదాన్ని తీసుకోవటం అనే అర్ధంలో వ్యాప్తిలోకి వచ్చింది. చివరికి అదే మన భారతీయ సాంప్రదాయం, తరతరాల సంస్కృతి అన్నంతగా మన జీవితాల్లోకి చొచ్చుకొచ్చింది.

భారత దేశంలో అలా కొత్త అర్థాన్ని సంతరించుకున్న ఈ ఆంగ్లపదం టిఫింగ్ పామరుల భాషలో టిఫిన్ గానూ  ప్రామాణిక ఆంగ్ల భాషలో ఆ రోజుల్లో ‘లంచ్’ కి పర్యాయ పదంగానూ మారిపోయింది. ఆంగ్లేయుల దృష్టిలో లంచ్ అంటే స్వల్ప భోజనం అనే! మనకు పగలు పెద్ద భోజనం, రాత్రి పూట అల్పారం అలవాటు. యూరోపియన్లు రాత్రి భోజనాన్ని (సప్పర్) చాలా ఘనంగా తీసుకుంటారు. ఆ మోజుకొద్దీ మనం విందు భోజనాలను రాత్రి పూట (డిన్నర్) ఏర్పాటు చేసి, ఒక్కో విస్తట్లో యాబై నుండి అరవై వంటకాలను వడ్డించి అత్యంత ఘనమైన ఆహారం తినటాన్ని అలవాటు చేసుకున్నాం.
ఇదిలా ఉండగా, స్వాతంత్ర్యానంత్యరం టిఫిన్లు కొత్త రూపాన్ని సంతరించుకున్నాయి. బొంబాయి మహానగరంలో ఉద్యోగం ఒక చోట, నివాసం మరెక్కడో కావటంతో ఉదయాన్నే నిద్ర లేచి మధ్యాహ్న భోజనం క్యారియర్ కట్టుకు వెళ్లటానికి తగినంత సమయం  చాలక పోవటాన అక్కడ ‘డబ్బావాలా’ లేదా ‘టిఫిన్ వాలా’ అనే (కొరియర్) వ్యవస్థ మొదలయ్యింది. ఎవరింటి దగ్గర నుంచి వాళ్ళకి మధ్యాహ్నానికి భోజనం క్యారియర్‌లు తెచ్చి ఆఫీసుల దగ్గర అందించే విధానం ఇది. మధ్యాహ్న భోజనాన్ని తెచ్చే డబ్బాని టిఫిన్ బాక్స్, టిఫిన్ క్యారియర్ అన్నారు. ఎటుతిరిగీ మహారాష్ట్రులకు భోజనం అంటే చపాతీలు, పుల్కాలే కాబట్టి, చపాతీ పూరీ లాంటి వాటిని టిఫిన్ అనటం ఒక ఆచారం అయ్యింది. అది చూసిన తెలుగు వాళ్ళు వరి అన్నం కన్నా భిన్నమైన ఆహారాన్ని టిపిన్ అనటం మొదలు పెట్టారు. బొంబాయిలో టిఫిన్ అంటే మధ్యాహ్న భోజనం అనీ, తెలుగులో టిపిన్ అంటే ‘అల్పాహారం’ అనీ ఆవిధంగా అర్థాలు అలా స్థిరపడ్డాయి.

క్రమేణా టిఫిన్ సెంటర్లు, టిఫిన్ (కాఫీ) హోటళ్ళు తెలుగు నేల మీద విస్తృతంగా ఏర్పడటం మొదలు పెట్టాయి. భోజన హోటళ్ళతో పాటు, ప్రత్యేకంగా టిఫిన్ హోటళ్ళు ఏర్పడసాగాయి.  ప్రొద్దుట పూట ఇడ్లీ, అట్టు, పూరీ, ఉప్మా వగైరా పదార్థాలను తిని తీరాలనే రూలు వేదోక్త0 అన్నంతగా మనం టిఫిన్లకు అలవాటు పడటం మొదలు పెట్టా0.

డైటింగు చేయాలనుకునే వాళ్ళు, శనివారం ఆదివారం రాత్రిపూట అన్నం తినకుండా ఉపవాసాలు ఉండాలనుకునేవాళ్ళు సిద్ధంతం ప్రకారం ‘ఫలహారం’ అంటే రెండో మూడో అరటిపళ్లు లేదా జామపళ్ళు తిని గ్లాసు మజ్జిగ తాగి పడుకోవాలి. కానీ, డజన్లకొద్దీ ఇడ్లీలు, అట్లు, వడలు లాగించి, తేలికపాటి ఆహారం లైటుగా తీసుకున్నామని భ్రమపడే ఒక కొత్త పద్ధతి మనకు బాగా అలవాటయ్యింది. ఉప్పిడి ఉపవాసం అని ఒక విధానం ఉంది. బియ్యపు రవ్వని ఉప్పు లేకుండా ఉడికించి, తాలింపు పెట్టుకొని తింటే, శరీరాన్ని శుష్కింప చేసుకోవటానికి మంచి ఔషధంలా పనిచేస్తుంది. . అలాంటివేమీ ఇప్పటి తరానికి తెలియవు. డైటింగు అంటే బట్టర్ నాను, నూనెలు కక్కే మషాలాలు మండే కర్రీలతో తినటం అనే సాంప్రదాయం వచ్చేసింది. మనకు నోరుతిరగని పేర్లు పెట్టి, చం చం, జంజం అనే సరికి మనం ఒళ్ళు మరిచి తినేస్తున్నాం. టిఫిన్లు ఇలా మనల్ని నానారకాలుగా భ్రష్టు పట్టించాయి. టిఫిన్లుగా మనం తినేవన్నీ మన పూర్వకాలం వంటలే...కానీ, వాటిని వండే తీరులోనూ, తినే తీరులోనూ ఈ భ్రష్టత్వం కనిపిస్తోంది. ఇదే ఆరోగ్య స్పృహ అని చాలా మంది నమ్మకం.

కొలిచి చూస్తే, అన్నం కన్నా టిఫిన్ల ద్వారా ఎక్కువ కేలరీలు, ఎక్కువ కొవ్వు, ఎక్కువ విషపదార్ధాలు, ఎక్కువ రంగులు, ఎక్కువ మషాలాలు మన కడుపులోకి వెడుతున్నాయి.  తాజాగా పీజాలు, బర్గర్లు కూడా ఈ టిఫిన్ల జాబితాలో చేరాయి. ఈ పరిస్థితి ఎలా ఉందంటే, టిఫిన్ ప్రధాన ఆహారం అయి,  డైటింగ్ చేయటం కోసం అన్నం తినాల్సి వచ్చేలా ఉంది! నా భయం ఏమంటే, భగవంతుడికి మహా నివేదన కూడా మన తరానికి పీజ్జాలు, బర్గర్లు, చైనా నూడిల్స్ మహానివేదన పెట్టడం మొదలెడితే, కొన్నాళ్ళకు దేవుడు కమ్మని తిండికి మొహవాచి పొతాడేమోనని!!